Toen ik de aankondiging van de verwendag las in het dorpskrantje werd ik direct enthousiast. Dat mensen dit zomaar doen voor anderen!
Mijn zoontje heeft het syndroom van Down en tevens ADHD. Ondanks zijn handicap en alle zorgen die ik daardoor heb vond ik toch dat andere moeders eerder voor een verwendag in aanmerking kwamen. Voorzichtig gaf ik wat moeders op want jezelf opgeven deed je voor mijn gevoel niet. Uiteindelijk heb ik me laten overhalen mezelf aan te melden. En daar ben ik nog steeds blij om, want het was een leuke, bijzondere dag.
's Ochtend opgehaald worden en niet weten wat je die dag gaat doen, dat is pas verwend worden! We werden onthaald met koffie en gebak en maakten kennis met de andere moeders. Met zijn allen gingen we met de bus naar het Parfummuseum. Enig!
In de bus werden we al gauw één grote familie. Na het parfummuseum was er een heerlijke lunch en vervolgens gingen we naar een droogbloemen-boerderij. We volgden een workshop, iets waar je zelf nooit aan toe komt (een schot in de roos!) Te gek.
Terug in de bus kon je stilletjes nagenieten, gezellig kletsen en ervaringen uitwisselen met andere moeders. We hebben gelachen, gehuild met moeders die je eerder niet kende en waarmee je je toch zo verbonden voelde.
De dag was nog steeds niet om, we kregen nog een heerlijk warm en koud buffet. Het kon niet op! Aan alles was gedacht die dag, tot in de kleinste details was alles verzorgd. Zo bijzonder! Ik heb genoten van alles en voelde me echt verwend. Verwend omdat mensen dit zomaar voor anderen deden met zoveel plezier en inzet.
De volgende keer? ? Ja, ik sta te popelen om weer mee te gaan, wetend dat ik me niet bezwaard hoef te voelen en weer een boel energie kan opdoen.
Magda.